desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: diciembre 2014
http://desdeagaiola.blogspot.com/2014_12_01_archive.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Jueves, 25 de diciembre de 2014. Tan sequera sei por que collín o teléfono. Nunca o fago cando non sei de quen é o número que aparece na pantalla. Sorprendeume a voz ao outro lado. “Ola! Canto tempo sen saber de ti! O problema que teño é moi grave e sei que ti coñeces xente que.”. 8220;Habería que velo.”. Tanto ten. Paguei os cafés, abrochei a chaqueta e saín á rúa. Concha L. F. Enlaces a esta entrada. Viernes, 19 de diciembre de 2014. Foi un día bonito, cheo d...
ocadernodospensamentos.blogspot.com
Invisible.: septiembre 2012
http://ocadernodospensamentos.blogspot.com/2012_09_01_archive.html
Martes, 25 de septiembre de 2012. Entón chega ese momento no que sabes que tes que erguer a cabeza. Recordar o teu orgullo. Ou quizais o que tiñas. Ou quizais o que quixeses ter. Tal vez só che queden escombros ou cinza, nunca sabes como acabarán as cousas. Non sei se está ben dicir que algo acabe ben ou mal. A palabra "acabar" en sí non é demasiado agradable, non si? Enviar por correo electrónico. Sábado, 22 de septiembre de 2012. Mais a día de hoxe, onde quedou todo ese espírito loitador e libertador?
ocadernodospensamentos.blogspot.com
Invisible.: diciembre 2010
http://ocadernodospensamentos.blogspot.com/2010_12_01_archive.html
Domingo, 19 de diciembre de 2010. Creo que son algo coma isto. Unha máscara irrompible e uns sentimentos tan débiles coma fíos de seda finísimos e endebles. Enviar por correo electrónico. Lunes, 6 de diciembre de 2010. Enviar por correo electrónico. Viernes, 3 de diciembre de 2010. Non hai novas entradas. Un saúdo e unha aperta para todos, e moitas grazas por ler este meu espazo. Enviar por correo electrónico. Suscribirse a: Entradas (Atom). O baile feo. (versión de meu irmán). Blog de Daniel Barral.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: DOCE E ESCURA SOMBRA
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015/07/doce-e-escura-sombra.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Jueves, 2 de julio de 2015. DOCE E ESCURA SOMBRA. 8220;Doce e escura sombra é esa que acolle cando o sol queima os pensamentos…”. Escribín isto un día de baleiro infinito, cando me din conta de que o último elo da cadea comezaba a romper, precisamente, polo lado máis forte. Non sei se foi porque naquel momento sentía inmensa soedade, ou porque ela mesma, que existía desde sempre en min, se desatou de repente ao fender o único caxato que soportaba o meu peso.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: abril 2015
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015_04_01_archive.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Domingo, 5 de abril de 2015. Perdinme na inmensidade da Lúa chea impetuosa e na do Sol nacente silandeiro. Entre as voces e asubíos dos paxaros. Entre cebolas, cerdeiras, gatas preñadas, xeadas de abril e brétemas luminosas. Perdinme entre airexas frías do nordés,. Entre soles ferintes e herbas miúdas. Perdinme entre músicas estrañas e diminutos puntos de músicas chegadas doutras terras. Perdínme entre as miñas músicas. Entre viaxes a mundos de ir e non voltver.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: O BALCÓN
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015/02/o-balcon.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Viernes, 27 de febrero de 2015. Era grande. Abofé que era grande. Eran cinco metros e seis cordas. De fronte, aqueles vidros que para limpalos había que suspenderse no baleiro do quinto andar. Pero ela non o facía mal de todo. Empolicada na mesa, atada pola cintura cunha corda a unha daquelas seis, sacaba luz de onde xa non a había. Que ousada, mimadriña! E iso que tiña vertixe! Se non chegase a tela…. Concha L. F. Publicar un comentario en la entrada. A CONXUR...
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: mayo 2015
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015_05_01_archive.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Sábado, 16 de mayo de 2015. ÁS VECES. PACIENCIA. ATA QUE DURE! Erupción do volcán Calbuco - Chile- 2015. Foto de lanación.com. Ás veces a vida quéixase, igual que o fai a Terra. Elas revólvense e vomitan. Ou calan e van facedo á súa maneira. E nós con elas. Ás veces as cousas veñen retortas. E non unha vez, senón unha multiplicada por miles de millóns. Ás veces pechámonos nese labirinto que nos ille das furias, dos lumes e dos raios das treboadas. Rayos de sol ...
ocadernodospensamentos.blogspot.com
Invisible.: febrero 2012
http://ocadernodospensamentos.blogspot.com/2012_02_01_archive.html
Miércoles, 29 de febrero de 2012. Que pasa se se nos cae o ceo enriba? Nada pequena, non pasaría nada. Como non ía pasar nada? Non, non pasaria nada:. Ninguén sabería que o ceo ía caer. Entón, os ríos continúan fluíndo, os cans ladrando, os salmóns contracorrente, as persoas camiñando, os namorados bicándose. Absolutamente nada, simplemente, todo rematou e quedou sumido en silencio. Pero nun silencio solemne. O silencio do respirar, o silencio da tranquilidade. O silencio da ausencia. Sobre todo, aínda.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: EU TAMÉN SON ROSALÍA...
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015/02/eu-tamen-son-rosalia.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Martes, 24 de febrero de 2015. EU TAMÉN SON ROSALÍA. Eu cantar, cantar, cantei;. A gracia non era moita,. Que nunca (de elo me pesa). Fun eu meniña graciosa. Cantei como mal sabía. Cal fan aquês, que non saben. Y un pouco máis alto agora,. Fun botando as miñas cántigas. Como quen non quer a cousa. Eu ben quixera, é verdade,. Que máis boniteiras foran:. Eu ben quixera que n´elas. Bailase o sol co´as pombas,. As brandas augas c´a luz. Concha L. F. Ana R, Barreiro.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: SE NON FOSE ASÍ
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015/04/se-non-fose-asi.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Domingo, 5 de abril de 2015. SE NON FOSE ASÍ. SE NON FOSE ASÍ. Sacudimos a alma de bágoas e temores,. Cando os ventos da adversidade. Arremuíñan as nosas augas e mantemos, firmes,. A mirada posta nun punto indefinido. Que desprende minúsculas partículas. Que se filtran cando inhalamos aire. Sacudimos os soños de pesadelos. Cando a luz esmorece e a noitebra. Envolve o traxe que a terra nos doou. E miramos a escuridade cun sorriso. Cómplice e paciente,. GÚSTAME P...
