hliodendron.blogspot.com
ΗΛΙΟΔΕΝΤΡΟΝ
http://hliodendron.blogspot.com/2014/03/blog-post.html
Βάζω τ’ αφτί μου στην κοιλιά της γης. Δίνει γύρες στην καρδιά το καρφί. Χύνει ακόμα αίμα. Κι αυτή γεννάει όλο γεννάει. Σάββατο, Μαρτίου 01, 2014. Η μουσική ανάβει σκοτεινά δέντρα. Σε ξένες χώρες σπαρμένα μεγαλωμένα. Κι αφημένα στον ίσκιο τους. Μ’ ένα καυτό σπαθί μέσα από φωτιά που καίει αγνοημένη στα απομεινάρια. Κάποιου πολέμου κόβω τα σκοινιά του χαμηλοτάβανου ουρανού. Απομακρύνεται. Σαν αερόστατο. Τα λόγια τρέχουν ξωπίσω του. Στις πόλεις που έζησα δόθηκα. Χωρίς ψιμύθια. Φιλούσα. Κι έτρωγα το χιόνι τους.
hliodendron.blogspot.com
ΗΛΙΟΔΕΝΤΡΟΝ
http://hliodendron.blogspot.com/2014/01/blog-post_31.html
Βάζω τ’ αφτί μου στην κοιλιά της γης. Δίνει γύρες στην καρδιά το καρφί. Χύνει ακόμα αίμα. Κι αυτή γεννάει όλο γεννάει. Παρασκευή, Ιανουαρίου 31, 2014. Κάθομαι σ’ ένα κλαδί με νεκρά πουλιά. Το χώμα είναι σκοτεινό απ’τον ήλιο. Τη νύχτα γίνεται δροσερό και φέγγει. Τα πουλιά δε φεύγουν. Https:/ plus.google.com/104587924205478325356/posts. Από εδώ θα σε αποχαιρετήσω Νίκο, μ' ένα δικό σου ποίημα,. Λπίζοντας πάντα στο επανιδείν. Κι ας μην είναι η ποίηση το πρωτεύον". Εκεί που η ποίηση. Στο τραίνο της ποίησης.
hliodendron.blogspot.com
ΗΛΙΟΔΕΝΤΡΟΝ
http://hliodendron.blogspot.com/2014/01/blog-post_18.html
Βάζω τ’ αφτί μου στην κοιλιά της γης. Δίνει γύρες στην καρδιά το καρφί. Χύνει ακόμα αίμα. Κι αυτή γεννάει όλο γεννάει. Σάββατο, Ιανουαρίου 18, 2014. Αθηνά σε σκέφτηκα πάλι και '. Σένα Ελένη, είσαστε δύο ονόματα. Από τη μυθολογία της ζωής μου που κάποτε επικαλούμαι για να. Πιστέψω ότι υπήρξε η εποχή που δεν μιλούσα στο θάνατο και που. Γελούσα όταν η Αθηνά δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της. Πότε εκεί πότε αλλού, πάντα με ασίγαστο πάθος περπατούσα,. Ανοίγοντας διάδρομο μέσα από τα κορμιά των θαμώνων της.
hliodendron.blogspot.com
ΗΛΙΟΔΕΝΤΡΟΝ
http://hliodendron.blogspot.com/2013/11/blog-post_11.html
Βάζω τ’ αφτί μου στην κοιλιά της γης. Δίνει γύρες στην καρδιά το καρφί. Χύνει ακόμα αίμα. Κι αυτή γεννάει όλο γεννάει. Δευτέρα, Νοεμβρίου 11, 2013. Ένα σκυλί σκαρφαλωμένο στην καρδιά. Να γαβγίζει στον αχό του φόβου. Κι ένα ζαβό πουλί κατάστηθα. Βγήκε έξω απ' το κάστρο των ανθρώπων. Ονόματα σβήνει όπως τις γόπες. Καθώς διαλύεται ο καπνός. Το λιγοστό τους ρούχο.). Ο δύστροπος μου ύπνος". Δίχως της σκέψης του. Οι δυο με τη σκιά τους. Με το παραμιλητό του. Μοτίβο των πιο μέσα συνειρμών. Στο τραίνο της ποίησης.
hliodendron.blogspot.com
ΗΛΙΟΔΕΝΤΡΟΝ
http://hliodendron.blogspot.com/2013/12/blog-post_22.html
Βάζω τ’ αφτί μου στην κοιλιά της γης. Δίνει γύρες στην καρδιά το καρφί. Χύνει ακόμα αίμα. Κι αυτή γεννάει όλο γεννάει. Κυριακή, Δεκεμβρίου 22, 2013. Περπατά ανάμεσα από μηχανάκια. Ν' αγαπάς να μην τελειώνει. Πολύχρωμα σκιρτήματα να δρασκελούν. Τις πλάκες του κενού ο καιρός να ποτίζεται. Από τα νεαρά που με διασχίζουν ρείθρα. Ποντίκια πληθαίνουν στους αγωγούς.". Μισή τη βρίσκει στο περβάζι. Ο φανοστάτης κάθε σούρουπο. Μια τέτοια ώρα εγώ, παιδί της γειτονιάς,. Πάρε το σπάγκο που δένει τα παιχνίδια μου.
hliodendron.blogspot.com
ΗΛΙΟΔΕΝΤΡΟΝ
http://hliodendron.blogspot.com/2013/12/blog-post_30.html
Βάζω τ’ αφτί μου στην κοιλιά της γης. Δίνει γύρες στην καρδιά το καρφί. Χύνει ακόμα αίμα. Κι αυτή γεννάει όλο γεννάει. Δευτέρα, Δεκεμβρίου 30, 2013. Κυοφορούσαν χρόνια το σημερινό πρωινό. Σειρά από άδειες λάμπες. Με παρατηρούσαν όλη νύχτα. Ξένο σκοτάδι άλαλο καρφί. Τ’ όνομά μου. Το παράθυρο σιγοτραγουδά :. Όμορφος φράχτης με τα σάπια φύλλα του. Όμορφα που κελαηδούν τ’ ανέστια πουλιά! Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom). Στο τραίνο της ποίησης. Http:/ www.staxtes.com/2013/07/blog-post 8.html. Ευχαριστίες ...