javdaneh-many.persianblog.ir

pr-parmis.blogfa.com

پروانه - نیمه ی دیگر من

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-43.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. نیمه ی دیگر من. دفتر شعرم را که برداشتم ، یه پروانه ی خشک شده از. رو زمین و پرپر شد . دلم به اندازه ی تمام. عالم گرفت و خیلی زود. بارانی شد . با نگاه بارانیم. یک شاعر* را دوباره مرور کردم . این قطعه ، توی همان صفحه ای بود که پروانه ی من پرپر شد :. من نیمه ی دیگر وجودی بودم که در پیوند ما می شد . افسوس که دیر زمانی آئینه ی روح و عواطف یکدیگر. بودیم . من. سرنوشت او و او تقدیر من او سرگذشت من و. من افسانه ی او . دو. همزاد ، دو تقدیر ، دو نیاز و سرانجام. گوشه ای کوچک از ابدیتی.

pr-parmis.blogfa.com

پروانه - این نوشته را خیلی دوست دارم .....

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-41.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. این نوشته را خیلی دوست دارم . دنیا که شروع شد زنجیر نداشت، خدا دنیای بی زنجیر آفرید. آدم بود که زنجیر را. ساخت، شیطان کمکش کرد. دل، زنجیر. شد، زن، زنجیر شد. دنیا پر از زنجیر. شد وبرخی آدم ها. خدا دنیا را بی زنجیر می خواست. نام دنیای بی زنجیر اما بهشت است . جا بود. دستهای شیطان از زنجیر پر بود. خدا گفت:. زنجیرهایتان را پاره کنید . شاید نام زنجیر شما عشق. زنجیرهایش را پاره کرد. نامش را مجنون. گذاشتند. مجنون اما نه دیوانه بود و نه. زنجیری. این نام را. لیلی نمی خواست زنجیر باشد.

pr-parmis.blogfa.com

پروانه - چشمانت را ببند تا ببيني !

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-51.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. چشمانت را ببند تا ببيني! چشمانت را ببند تا ببینی! گوشهایت را ببند تا بشنوی! سکوت کن تا همه فریاد شوي! اگر میخواهی مرهم شوی ، باید زخم ببینی! اگر میخواهی پیروز شوی ، باید شکست بخوری! اگر میخواهی به مقصدبرسی ، باید ساکن شوی! اگر میخواهی بایستی ، باید حرکت کنی! اگر میخواهی زنده بمانی ، باید بمیری! باید اسیر شوی تا رها شوی! اینجا دنیای دیگری است. باید گم شوی تا پیدایت کنند! نوشته شده در سه شنبه سی ام آذر ۱۳۸۹ساعت 12:26 توسط پروانه. پروانه میشوم که بسوزی تن مرا. هر انچه از دل.

pr-parmis.blogfa.com

پروانه - دردهاي من

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-54.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. تا ز تن در آورم. چامه و چکامه نیستند. تا به رشته ی سخن درآورم. تا ز نای جان بر آورم. دردهای من نهفتنی است. گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست. من ولی تمام استخوان بودنم. لحظه های ساده ی سرودنم. شانه های خسته ی غرور من. تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است. کتف گریه های بی بهانه ام. بازوان حس شاعرانه ام. حرف حرف درد را. در دلم نوشته است. با گلم سرشته است. پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟ درد ، رنگ و بوی غنچه ی دل است. رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن جدا کنم؟

pr-parmis.blogfa.com

پروانه -

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-47.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. آیا سقفی بالای سرت هست؟ و ساعتی برای خوابیدن. نامی برای خوانده شدن. و دانشی برای یاد دادن. بدنی سالم برای برداشتن سبد یک پیرزن. قلبي سالم برای شاد کردن یک کودک. يك مادر يك خواهر وبرادر ويه دوست . دهانی برای خندیدن و خنداندن . لحظهای برای حس کردن. قلبی برای دوست داشتن ودوست داشته شدن. و خدایی برای پرستیدن . گفتم :باوركن پس تو :. نوشته شده در دوشنبه دهم آبان ۱۳۸۹ساعت 13:25 توسط پروانه. پروانه میشوم که بسوزی تن مرا. گلهای سرخ و ابی پیراهن مرا. آنقدر در حرارت تو بال می شوم.

pr-parmis.blogfa.com

پروانه - قنوت عاشقی

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-46.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. ی چشمانت ، ه روله ی مرا نادیده گرفتی. من بیهوده ماند . و تو! بی هیچ عشقی ،. گذرکردی . دل را ، بر گ رد جان سوزانت ندیدی. قامت نحیف و رنجورم ، مقابل قبله. ی چشمان تو . بر خال لب تو ا قامه. بست و تو ندیدی. عاشقی ام را نشنیدی. دلدادگی ام را نخواندی. لب بر تلاقی عشقت نهادم لب خوانی ام نکردی. خاضعانه ، سر بر سجده. و تو ندیدی . ندیدی که این من نبودم. تمام هستی و روانم بود. که بر خاک مشتاقی ات ،. دست های مرا ، رو به آسمان عاشقی ات ندیدی. ی باران مهربانی ات را. زیر لب زمزمه می کرد.

pr-parmis.blogfa.com

پروانه - عاقبت زخم ها

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-53.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. هر بار كه دلت تنگ ميشه ، بغض ، گلويت را فشار ميده و هر بار كه بغض ها زياد ميشن ،. دلت زخمي ميشه وقتي زخم ها زياد شد ، وجودت را مچاله مي كنه و نابود ميسازه . هر بار كه دلت ميشكنه ، قلبت ترك برميداره وقتي كه ترك ها زياد شد ، قلبت را. مي فشاره و آن را از درون خرد مي كنه. احوال بهم ريخته ي منو كه مي بيني ، حاصل همان بغض ها و ترك ها و. زخم هايي است كه مدتهاست تحمل شان كرده ام! نوشته شده در پنجشنبه هفتم بهمن ۱۳۸۹ساعت 23:50 توسط پروانه. پروانه میشوم که بسوزی تن مرا. هر انچه از دل.

pr-parmis.blogfa.com

پروانه - مرهم ادبي

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-52.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. از نظر خيلي ها نوشتن يك متن ادبي ، قشنگه اما براي زندگي واقعي. بدرد نميخوره . اما من ميگم ، براي آشفتگي هاي كسي مثل من كه روزگار. برايش بيرحم تر از اوني بوده كه بتونه چيزي بيشتر از تنهايي و غربت بهش. هديه بده ، و دلش ديگه طاقت غروب هاي دلگير و خاموش را نداره ،. يه مرهمه . مرهمي براي زخم هاي كهنه اش ! نوشته شده در پنجشنبه سی ام دی ۱۳۸۹ساعت 11:31 توسط پروانه. پروانه میشوم که بسوزی تن مرا. گلهای سرخ و ابی پیراهن مرا. آنقدر در حرارت تو بال می شوم. تا بنگری نهایت جان دادن مرا.

pr-parmis.blogfa.com

پروانه - پروانه ی من تولدت مبارک !

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-49.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. پروانه ی من تولدت مبارک! دوباره پاییز و روز تولد تو . انگار همین دیروز بود که تصمیم گرفتی شکوفه های احساست را در سبد. اخلاص بریزی و در این دفتر به امانت بگذاری . حالا دیگه این نهال کوچک بارور شده و به گل نشسته. امروز دقیقآ 5 ساله شدی . تو باور داشتی که آینه را رازی است که فقط با زبان آب میتوانی آن را بگشائی . شب را رازی است. که با زبان ستاره ها میتوانی آن را بخوانی . بر همین باور بود که متولد شدی و در این مدت. کوشیده ای که گلبرگهایت به درخشندگی آفتاب و به زلالی آبی آب باشد .

pr-parmis.blogfa.com

پروانه - باز هم آغاز مدرسه ... باز هم یاد کودکی

http://www.pr-parmis.blogfa.com/post-42.aspx

پروانه می شوم که بسوزی تن مرا. باز هم آغاز مدرسه . باز هم یاد کودکی. اولین روز دبستان باز گرد. کودکی ها شاد و خندان باز گرد. باز گرد ای خاطرات کودکی. بر سوار اسب های چوبکی. درس های سال اول ساده بود. آب را بابا به سارا داده بود. درس پند آموز روباه و خروس. روبه مکار و دزد و چاپلوس. روز مهمانی کوکب خانم است. سفره پر از بوی نان گندم است. کاکلی گنجشکک با هوش بود. فیل نادانی برایش موش بود. با وجود سوز و سرمای شدید. ریز علی پیراهن از تن میدرید. تا درون نیمکت جا میشدیم. ما پر از تصمیم کبری میشدیم. هر انچه از دل.