congostras.blogspot.com
congostras: BarbaRidades
http://congostras.blogspot.com/2013/06/barbaridades.html
Xa hai tempo que tinha intención de publicar estas BarbaRidades. Non é poesía. Nin literatura de ningún tipo, non sendo que se considere coma tal aquelo que está escrito (e con esa consideración tenho eu lido moita merdallada). Aí vos vai a ligazón:. Http:/ es.calameo.com/read/0024761753a92ad951f65. Http:/ www.youtube.com/user/srdonpiti. Envia per correu electrònic. Publica un comentari a l'entrada. Subscriure's a: Comentaris del missatge (Atom). A miña xente (ou cómo os moldes están rotos). V o Cabo Nor...
congostras.blogspot.com
congostras: 01/01/15
http://congostras.blogspot.com/2015_01_01_archive.html
Reivindico para nosa lingua a palabra paixonal (ou paixoal, iso xa non é cousa minha). No catalán distinguen passional de apassionado, no francés, passionnel de passionnée, no italiano, passionale de appassionato, nós empregamos apaixonado para todo ou castelanizamos e pista. Witgenstein e o Manquinha de Airbag estarían moi enfadados. eu concordo con eles. Tratastes algunha vez de entreter a unha persoa desas que se chama a si mesma "apaixonada"? Curiosamente, unha persoa apaixonada nunca se considerará ...
congostras.blogspot.com
congostras: Como unha leva
http://congostras.blogspot.com/2010/10/como-unha-leva.html
Despois de anos de investigación infructuosa, e dun libro literariamente coherente pero que quedou nunha simple introducción ó vocabulario auto-emotivo, por fin parín hai unhes meses un poema que se achega un pouco máis ás miñas pretensións do "todo autoemotivo" (forma e fondo). Non sei se foi casualidade ou o principio do camiño que andaba buscando, sexa como sexa este é o fío que pretendo seguir, espero que vos faga sentir algo. Racing with your bullet train". All because of you, U2. Racing with your b...
congostras.blogspot.com
congostras: bicos equivocados
http://congostras.blogspot.com/2011/07/bicos-equivocados.html
Parada d@s peregrin@s-devot@s à mostra de teatro de Cee. Nas miñas buscas obsesivas de mundos paralelos apareceu Leandro un día e derrocou o absolutismo de Remedios Varo no meu maxín. Penso que podería escribir algo sobre calquera dos seus cadros, ou un poemario enteiro sobre algún deles. Por eso lle pedín un cadro para ilustrar esta entrada, ó tempo que me decataba de que podería telo feito antes para a maior parte do que levo escrito. Graciñas, Leandro. Http:/ leandrolamas.blogspot.com/. Ás veces é tan...
congostras.blogspot.com
congostras: Unha historia de dous que paseaban
http://congostras.blogspot.com/2011/04/levaba-toda-semana-desexando-verte.html
Unha historia de dous que paseaban. Faise noite na Lagoa. Ya me estoy acostumbrando. A verte y no saber. Si creo lo que veo. O lo que creo ver. 191;Qué misterio insondable es. Que no tenga cara amable. Lo que amable fue? La puerta que es. 191;Por qué arde. Si ya lo apagué? Claro que arde", Josele Santiago. Do álbum Nada (Enemigos, 1999). Tíiiiiiiia, yo a ti te conozco. eres. bueno, no me acuerdo de tu nombre, pero ¡eres de puta madre, tía! Pendant que le monde bavarde. On pourrait dormir sous les arbres.
congostras.blogspot.com
congostras: Cando ela morra
http://congostras.blogspot.com/2015/05/cando-ela-morra.html
Envia per correu electrònic. Publica un comentari a l'entrada. Subscriure's a: Comentaris del missatge (Atom). A miña xente (ou cómo os moldes están rotos). Premei sobre a portada para escoita-lo directo de Di Elas. S'ha produït un error en aquest gadget. De vacas e libros e boas influencias. Do que fai ben. O señor Puig segundo Javier Olave. Unha historia de dous que paseaban. Visualitza el meu perfil complet. A María "a punta pala". A Martín en loita. C as 18 comidas de Jorge Coira. M El Genio Cobas.
congostras.blogspot.com
congostras: Éblouie par la nuit
http://congostras.blogspot.com/2013/06/eblouie-par-la-nuit.html
Éblouie par la nuit. Aquel abril bretón adiantara as minhas vacacións para poder participar nun curso de Nadia Vonderheiden na Semana Branca da universidade e máis para facer unha paradinha nas 24 horas de Le Mans, ás que me convidara Laëtitia na casa de súa avoa. Así que fixen aquela viaxe a Galicia eu soa, de tren en tren, de metro en metro en metro. Ó chegar a París, comecei a sentirme mal, pero lembrei a frase de minha Madrinha contra a galbana: "hai que facer un poder", e iso tratei. Collín o pr...
congostras.blogspot.com
congostras: Brook, miña Avuela e a cebola
http://congostras.blogspot.com/2012/06/brook-minha-avuela-e-cebola.html
Brook, miña Avuela e a cebola. Meu pai, co sombreiro de etiqueta para ve-lo Shakespeare (foto do Progreso). De Excéntricas. Seica a primeira impresión é a que queda, e igual non é mentira. Cun cacho de tela! Dicía meu Pai, sen saber canto dicía), ou das Memorias. O mozo que chegou de lonxe. O ano pasado, miña curmá Cris decidiu ser cómica profesional. A ninguén da familia nos estrañou, hai vocacións a flor de pel, pero na familia detéctanse particularmente, lembro o día que meu Pai me dixo: "desde qu...
congostras.blogspot.com
congostras: 01/07/11
http://congostras.blogspot.com/2011_07_01_archive.html
Parada d@s peregrin@s-devot@s à mostra de teatro de Cee. Nas miñas buscas obsesivas de mundos paralelos apareceu Leandro un día e derrocou o absolutismo de Remedios Varo no meu maxín. Penso que podería escribir algo sobre calquera dos seus cadros, ou un poemario enteiro sobre algún deles. Por eso lle pedín un cadro para ilustrar esta entrada, ó tempo que me decataba de que podería telo feito antes para a maior parte do que levo escrito. Graciñas, Leandro. Http:/ leandrolamas.blogspot.com/. Ás veces é tan...
congostras.blogspot.com
congostras: Árbore
http://congostras.blogspot.com/2013/04/arbore.html
Fotos Tania G. Novo. Desta árbore agromou unha colección de barbaridades en verso (ou algo así). Espero sacalas do forno antes de marchar de Ribeira. Envia per correu electrònic. Publica un comentari a l'entrada. Subscriure's a: Comentaris del missatge (Atom). A miña xente (ou cómo os moldes están rotos). Premei sobre a portada para escoita-lo directo de Di Elas. S'ha produït un error en aquest gadget. De vacas e libros e boas influencias. Do que fai ben. O señor Puig segundo Javier Olave.