doroghnistam.mihanblog.com
دروغ نیستم....!!!!
http://doroghnistam.mihanblog.com/post/category/4
به این می گن عشق. یک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید. آیا می توانید راهی غیر تکراری برای. ابراز عشق ، بیان کنید؟ برخی از دانش آموزان. گفتند با بخشیدن عشقشان را معنا می کنند. برخی دادن گل و هدیه و حرف های دلنشین. را راه بیان عشق عنوان کردند. شماری دیگر. هم گفتند با هم بودن در تحمل رنجها و. لذت بردن از خوشبختی را راه بیان عشق می دانند. در آن بین ، پسری برخاست و پیش از این. که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند،. داستان کوتاهی تعریف کرد: یک روز. تحقیق به جنگل رفتند. آنان. آن لحظه ...
shokshad.blogfa.com
تقدیم به تندیس امید من نرگس - درد دل
http://www.shokshad.blogfa.com/post-78.aspx
تقدیم به تندیس امید من نرگس. دلم میخواد واسه دلم بنویسم. اما همیشه مشکل داشتم از اینکه منظورم را برسونم. همیشه هر چی که گفتم همه چیز رو خراب کرده تا اینکه بهتر کنه. دیگه خسته شدم خسته شدم از این همه رفیق های نارفیق. تا اومدم به یکی بفهمونم که دوستت دارم. دیدم که دم از جدایی میزنه. تو این روزا دلم هوای همه چیز میکنه. هوای همه اونایی که دوستشون دارم ولی دوستم ندارن. چقدر سخته که یکی را دوست داشته باشی. اما اصلا بهت فکر نکنه. از بچگی از زمانی که اصلا نمی دونستم عاشقی چیه. ابراز عشق کردو منو هوایی کرد.
shokshad.blogfa.com
تقدیم به تندیس امید من نرگس - آرامش......
http://www.shokshad.blogfa.com/post-79.aspx
تقدیم به تندیس امید من نرگس. پادشاهی جایزه بزرگی برای هنرمندی گذاشت که بتواند به بهترین. شکل , آرامش را تصویر کند . نقاشان بسیاری آثار خود را به قصر فرستادند . آن تابلوها ، تصاویری. بودند از جنگل به هنگام غروب , رودهای آرام و کودکانی که در خاک. می دویدند , رنگین کمان در آسمان ، و قطرات شبنم برگلبرگ گل سرخ . پادشاه تمام تابلوها را بررسی کرد , اما سرانجام فقط دو اثر را. انتخاب کرد . اولی , تصویر دریاچه آرامی بود که کوههای عظیم و. آسمان آبی را در خود منعکس کرده بود . در جای جایش می شد. نرمی آماده است .
shokshad.blogfa.com
تقدیم به تندیس امید من نرگس - نرگس جان
http://www.shokshad.blogfa.com/post-77.aspx
تقدیم به تندیس امید من نرگس. اول آشنائيمون يادت مياد گفتی به من دوستت دارم. وقتی نيستی همه پنجره ها بسته می شن. تو سکوت خونمون قناری ها خسته می شن. روز واسم هفته می شه هفته برام ماه می شه. نفسم به ياد تو يکی يکی آه ميشه. وقتی نيستی گلهای باغچه نگاهم می کنن. با زبون بسته محکوم به گناهم می کنن. گلها ميگن که با داشتن يه دنيا خاطره. چرا ديونگی کردی تو گذاشتی که بره. وقتی نيستی گل هستی خشک وبی رنگ می شه. نمی دونم که چه قدر دلم برات تنگ می شه. نوشته شده در دوشنبه بیست و چهارم فروردین ۱۳۸۸ساعت 10:48 توسط مهدی.
shokshad.blogfa.com
تقدیم به تندیس امید من نرگس -
http://www.shokshad.blogfa.com/post-82.aspx
تقدیم به تندیس امید من نرگس. نمی دانم امروز باز دلم هوای نوشتن کرده است. لحظه ی زندگی زیباترین لحظه ، لحظه ای است که ببینی در دل یک. کویری بی آب و علف جوانه ای سر از خاک بلندکرده و به خورشید. و ابرها سلام می کند زیباترین لحظه ،لحظه ای است. که صدای زوزه ی باد. بر دل کوهسار می پیچد و گویی ب غضی. راه گلویش را بسته است. و خود را به کوهساری زند تا اشکانش. جاری شود و از شر ب غض آزاد شود. زیباترین لحظه ، لحظه ای است. که در ناامید ترین لحظه ی زندگیت. خورشید امید بر دلت بتابد. آن لحظه ای است. در سایه سار درختان.
shokshad.blogfa.com
تقدیم به تندیس امید من نرگس - تقدیم به خواهر مسافرم
http://www.shokshad.blogfa.com/post-81.aspx
تقدیم به تندیس امید من نرگس. تقدیم به خواهر مسافرم. در دلم آرزوی آمدنت می میرد. رفته ای اینک, اما. چه تمنای محالی دارم. خنده ام می گیرد. در میان من و تو فاصله هاست. می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری. من در آئینه رخ خود دیدم. و به تو حق دادم. آه می بینم , می بینم. تو به اندازه تنهایی من خوشبختی. من به اندازه زیبایی تو غمگینم. من چه دارم که تو را در خور؟ من چه دارم که سزاور تو؟ تو همه هستی من , هستی من. تو همه زندگی من هستی. تو چه کم داری؟ خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید؟ آن زمان که خبر مرگ مرا.
shokshad.blogfa.com
تقدیم به تندیس امید من نرگس - افسوس که فانوس شکست
http://www.shokshad.blogfa.com/post-83.aspx
تقدیم به تندیس امید من نرگس. افسوس که فانوس شکست. شاید امشب بپذیرم که دگر. من ز یاد همه دنیا رفتم. از من به سرش یادی نیست. پشت به من در خواب است. و من از چهره ی شب. زلف تاریک به یادم دارم. روز هایی که دویدم. و شب ها پی اختر. در شبم شد فانوس. ولی افسوس که فانوس شکست . از دوست خوبم هدیه. نوشته شده در سه شنبه بیست و دوم دی ۱۳۸۸ساعت 19:5 توسط مهدی. ترانه هایی از امید محمودی دوست عزیزم. گمشده ای از خدا. باورم کن باور باور هایم. خاطرات زیبای شیما و احمد. آزاده (آینه های شکسته). آواره کوچه های تنهایی.
shokshad.blogfa.com
تقدیم به تندیس امید من نرگس -
http://www.shokshad.blogfa.com/post-89.aspx
تقدیم به تندیس امید من نرگس. اومدم که بگم فکر نکنم انصاف باشه. که یکی بیاد برات نظر بذاره وفقط اسمشو بنویسه. بدون اینکه بتونی جوابشو بدی. در جواب نرگس مینویسم. نه پیر نشدم هنوز هستم. فقط چون بهت گفته بودم که پست نمیزارم پستی نگذاشتم. و دلیلشو خوب میدونی. اما دو هفته ای یه بار یا بعضی وقتا ماهی یه بار میام وسر میزنم. بدون که این رسمش نبود. به قول خودت معلوم نیست کی بیای و این پست را بخونی. فقط امید وارم که شاد و سر زنده باشی. نوشته شده در جمعه چهارم اسفند 1391ساعت 1:36 توسط مهدی. گمشده ای از خدا.
shokshad.blogfa.com
تقدیم به تندیس امید من نرگس - بمان با من
http://www.shokshad.blogfa.com/post-74.aspx
تقدیم به تندیس امید من نرگس. سراغ تو رو می گیرم از این پنجره ی خسته. از این خاطره ی کهنه از این آینه ی شکسته. سراغ تو رو می گیرم از احساس تر بارون. از آهنگ های قدیمی از این لحظه ی. سراغ تو رو می گیرم. بیا و مهربونی کن بگیر دست منو بازم. تا در پناه نگاهت دوباره دل رو ببازم. بیا و مهربونی کن بمون تو همیشه پیشم. که بی تو می زنه زخم. یه دنیا تیشه به ریشم. تو آن حادثه ی خیسی که برده دل تگرگ رو. تو آن قصه ی لطیفی که بسته دهن برگ رو. تو آن ثانیه ی سرخی که ردت توی. بدون که حال منه خسته فقط وقتی تویی خوبه.
shokshad.blogfa.com
تقدیم به تندیس امید من نرگس -
http://www.shokshad.blogfa.com/post-85.aspx
تقدیم به تندیس امید من نرگس. نوز چشمانت با چشمانم عشق بازی می کند. احساست می کردم . ودلم. این غم دان پر درد. هوای تو را بارها می کرد. و من قول تو را برای فردا ، بارها به او می دادم. و او مانند یک بچه از برای دیدنت. مدت ها غروب آفتاب را نظاره می کرد و. هنگامه شب مرا به اغما می کشاند. و من عاجز از گفتن چیزها و ندانسته ها. بارها او را تنبیه می کردم! نمیدانستم تو آنقدر برایم با ارزش بودی. که هم جسمم و هم دلم را صدها بار به جان کندن کشاندم. نتوانست هیچگاه بگوید که چه دردی دارد. در حوالی گلدان خالی دلم.
