esmailmansoryan.blogfa.com

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر - غزل فارسی

http://www.iifarahmand.blogfa.com/tag/غزل-فارسی

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. شعرها و ترانه های بختیاری. گراز این خواب وهم آلود،از این کابوس برخیزم. به رستاخیز چون امواج اقیانوس برخیزم. در این خوابی که حتی ماه،چون خورشید خاموش است. نگاه گرم چشمی کو که چون فانوس برخیزم. نگاهی مست میخواهم،شراب آلوده و جانسوز. که خاکستر شوم در خویش و چون ققنوس برخیزم. دراین ویرانه ی متروکه جز ترکان نمی تازند. حکیمانه صدایم کن مگر از توس برخیزم. دراین شهر پر از وحشت خوشا در غار خوابیدن. اگر حتی سحر از عهد دقیانوس برخیزم.

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر - کابوس

http://www.iifarahmand.blogfa.com/post/9

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. گراز این خواب وهم آلود،از این کابوس برخیزم. به رستاخیز چون امواج اقیانوس برخیزم. در این خوابی که حتی ماه،چون خورشید خاموش است. نگاه گرم چشمی کو که چون فانوس برخیزم. نگاهی مست میخواهم،شراب آلوده و جانسوز. که خاکستر شوم در خویش و چون ققنوس برخیزم. دراین ویرانه ی متروکه جز ترکان نمی تازند. حکیمانه صدایم کن مگر از توس برخیزم. دراین شهر پر از وحشت خوشا در غار خوابیدن. اگر حتی سحر از عهد دقیانوس برخیزم. چو شاهنشاه کاووس است ومن زخم از پدر دارم.

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر -

http://www.iifarahmand.blogfa.com/post/7

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. واخیالت چه کنم وا دل وامنده ی تنگ. وا خیالت که یه رو ،هی دلمه ایزنه چنگ. ت ر ر ه ت ه ایگرم تا تونه پیدا بکنم. چی شکالی که ت ر ر ه سه بجوره منه تنگ. کاش هرکی ز تو ایخواست که دلسنگ آبوی. منه ره و ر ک ل وو ه یا بخوره پاس به سنگ. کی چنو دیده که م ردینه ب ر م نه بچه ای. سر ر هنه بگره تیله شکالی به پلنگ؟ م ن ه ی ک ر ه د ه و و رش ش ته و چ هم سته دلم. بس که از تیت و ر ست ک، دیه ر هم سته دلم. ها دل خ م! ه نی م دربه دریته دوری؟ تیلت وستنه من جونم و ولکن نیدن.

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر -

http://www.iifarahmand.blogfa.com/post/4

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. کسی ندید شب و روزمن چگونه گذشت. کسی نگفت که دور ازوطن چگونه گذشت. شبیه ماهی بودم که قورباغه شده ست. ببین که روز و شبم در لجن چگونه گذشت. حدیث خسرو شیرین دهن دهن می گشت. کسی نگفت که بر کوهکن چگونه گذشت. شبی که خدعه سیمرغ یار رستم شد. به چشم روشن رویینه تن چگونه گذشت. فریب خنجرو پهلوی پاره ی سهراب. درآن مصیبت ، بر تهمتن چگونه گذشت. به سینه خنجردارم به چشم تیر گزین. چگونه شرح دهم در سخن ، چگونه گذشت. چرا حدیث مکرر که خوب میدانند.

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر -

http://www.iifarahmand.blogfa.com/post/3

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. دلم به پهنه بی مرز آسمان تنگ است. بدان قرار که بوده است همچنان تنگ است. تو کیستی که نوشتند وقت دل تنگیت. دل زمین و زمان نیز همزمان تنگ است. تو زنده رودی و یک دم که بی حضور شوی. به قدر نصف جهان خلق اصفهان تنگ است. دلم عجیب برای نگاه سرکش تو. برای لمس همان دست مهربان تنگ است. من و تو از دو روایت درست مثل همیم. مرا دلیست که تنگ و تو را دهان تنگ است. هزار حرف صمیمانه داشتم. که نشد. همیشه وقت خداحافظی زمان تنگ است.

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر - شعرها و ترانه های بختیاری

http://www.iifarahmand.blogfa.com/tag/شعرها-و-ترانه-های-بختیاری

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. شعرها و ترانه های بختیاری. واخیالت چه کنم وا دل وامنده ی تنگ. وا خیالت که یه رو ،هی دلمه ایزنه چنگ. ت ر ر ه ت ه ایگرم تا تونه پیدا بکنم. چی شکالی که ت ر ر ه سه بجوره منه تنگ. کاش هرکی ز تو ایخواست که دلسنگ آبوی. منه ره و ر ک ل وو ه یا بخوره پاس به سنگ. کی چنو دیده که م ردینه ب ر م نه بچه ای. سر ر هنه بگره تیله شکالی به پلنگ؟ م ن ه ی ک ر ه د ه و و رش ش ته و چ هم سته دلم. بس که از تیت و ر ست ک، دیه ر هم سته دلم. ها دل خ م! ه نی م دربه دریته دوری؟

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر

http://www.iifarahmand.blogfa.com/1392/07

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. شعرها و ترانه های بختیاری. بس که آئینه سر سنگ شدن داشت شکست. آری این آینه زنگار به تن داشت شکست. هرکه بی عشق به رقص آمد ودر راه افتاد. گردل از آهن و گر پای چدن داشت شکست. عشق آئینه ی پرواز عقابان بوده ست. هرکسی بال و پر زاغ وزغن داشت شکست. پایم از راه به در رفت و سرم خورد به سنگ. پای هر کس سر گمراه شدن داشت شکست. چون ک ناریم که صد ریشه دراین صخره زده ست. بید چون ریشه به مرداب لجن داشت شکست. سربلندیم که چون سرو بلندیم هنوز. ها دل خ م! وا اسیر تو بمه...

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر -

http://www.iifarahmand.blogfa.com/post/6

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. گاهی خواسته یا ناخواسته شرایطی پیش میاد که آدم نمی تونه کنترل کنه ، و سخت دلتنگ میشه و از همه چیز و همه کس خسته میشه ولی همیشه کسی هست که نیاز داره که آدم دلتنگش باشه و بخاطرش زندگی کنه شاید این شعر زیاد شعر نباشه ولی خودم هر بار میخونمش حس همین دلتنگی رو بازم تجربه می کنم. فریادها مچاله ،در دفتر گلو ها. تاکی عزا گرفتن بر گور آرزو ها. ما مردگان زنده ، ماندیم بی پرنده. کو لانه ی کبوتر کوآشیان قو ها. شب بود و خواب هم بود نان و شراب هم بود.

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر -

http://www.iifarahmand.blogfa.com/post/5

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. این مرد صدای سخنش نیز غریب است. باغی است که عطر چمنش نیز غریب است. روحی است که در جسم خود آرام ندارد. جسمیست که در پیرهنش نیز غریب است. ازخویش به تنگ آمده ، از دوست رمیده. چندیست که او دروطنش نیز غریب است. باید چه کند با غم تنهایی تلخش؟ آن مرد که درچشم زنش نیز غریب است. دیریست که اومرده و تشییع نگشته است. این مرده میان کفنش نیز غریب است. نوشته شده توسط ربیع اله فرهمند برجویی در جمعه بیست و هشتم تیر ۱۳۹۲.

iifarahmand.blogfa.com

تلخای شعر -

http://www.iifarahmand.blogfa.com/post/2

وبلاگ شخصی ربیع اله فرهمند برجویی. حداقل می دانم انسانم. مرا گرفت شرابی که چشمهای تو اند. دو باده نوش خرابی که چشمهای تواند. دو تا پلنگ شهیدی که چشمهای من و. دو قرص ماه ، سرابی که چشمهای تواند. پریدن و نگرفتن،همیشه اینگونه است. پریدم از سر خوابی که چشمهای تواند. چقدر شاخه تکان خورد و من نیفتادم. ز برگ های کتابی که چشمهای تواند. کبوتری است دل من ، کبوتری زخمی. به چنگ های عقابی که چشمهای تواند. هنوز در پی فتح مدار چشم من است. شعاع سرخ شهابی که چشمهای تواند. مرا به دار من آویخت دستهای زنی.