matkanaskraju.blogspot.com

wezowypamietnik.blogspot.com

Wężowy Pamiętnik: sierpnia 2015

http://wezowypamietnik.blogspot.com/2015_08_01_archive.html

Podróże małe i duże. Bardzo serdecznie dziękuję Patrycji z bloga TrzyRazyPe za tę niespodziewaną niespodziankę :) Jest mi niezmiernie miło znaleźć się w tak zacnym i miły gronie. I miło też, że ktoś uważa mój blog za fajny :). Udostępnij w usłudze Twitter. Udostępnij w usłudze Facebook. Udostępnij w serwisie Pinterest. Pozytywna energia kontra wakacyjne plany. Udostępnij w usłudze Twitter. Udostępnij w usłudze Facebook. Udostępnij w serwisie Pinterest. Etykiety: Podróże małe i duże. Wiem doskonale, że ży...

pracownianadziei.blogspot.com

Pracownia Nadziei: marca 2015

http://pracownianadziei.blogspot.com/2015_03_01_archive.html

Wtorek, 31 marca 2015. Pamiętam też pierwsze ukłucie w sercu, kiedy okazało się, że to nie do końca prawda. Smutne rzeczy nie działy się gdzieś daleko, ale były całkiem blisko. I spotykały ludzi, którzy z pewnością na nie nie zasługiwali. Te pojedyncze chwile zbierają się na końcu w całe, długie życie. Są tym, co się pamięta. Tym, w czym zamyka się sens. Dlatego warto je odnajdywać każdego dnia, niezależnie od tego jak ciemne są chmury, które zebrały się nad naszym życiem. Warto iść małymi krokami, d...

pracownianadziei.blogspot.com

Pracownia Nadziei: # Na Ratunek

http://pracownianadziei.blogspot.com/2016/02/na-ratunek.html

Poniedziałek, 15 lutego 2016. Zdarzało mi się w Przylądku Nadziei. Patrzeć przez te wielkie okna. Czekając, aż mój mały Pacjent wyplącze się z tych wszystkich kabli, rureczek, aż go odepną od pomp podających leki. Aż wreszcie po tych wszystkich zabiegach będzie mógł pójść zrobić siku i wrócić. I znowu, aż przyjdzie Pani Pielęgniarka podepnie przewody do "broviaka" i będziemy mogli wrócić do rozmowy. Zdarzyło mi się też nie zdążyć. W Przylądku Nadziei są duże. Za oknami jest park. Nie twierdź, że jesteś n...

pracownianadziei.blogspot.com

Pracownia Nadziei: Słowa

http://pracownianadziei.blogspot.com/2015/07/sowa.html

Piątek, 17 lipca 2015. I tak zbliżałyśmy się w tych białych przestrzeniach do horyzontu śmierci. W tamtą niedzielę przemierzyłyśmy. Noc przesiąkająca dzień jak atrament wpełzający w rozpostarte płótno. W samo południe. W środku dnia jej ręka odnalazła moją. Wiedziałam. Bo kiedy szłam korytarzem do izolatki na samym końcu zatrzymała mnie pielęgniarka. A później lekarz .I nawet sanitariuszka krzyczała, żeby tam nie iść. To będzie dzisiaj. W niedzielę. I udawało się wam czasem znaleźć coś interesującego?

pracownianadziei.blogspot.com

Pracownia Nadziei: lutego 2016

http://pracownianadziei.blogspot.com/2016_02_01_archive.html

Poniedziałek, 15 lutego 2016. Zdarzało mi się w Przylądku Nadziei. Patrzeć przez te wielkie okna. Czekając, aż mój mały Pacjent wyplącze się z tych wszystkich kabli, rureczek, aż go odepną od pomp podających leki. Aż wreszcie po tych wszystkich zabiegach będzie mógł pójść zrobić siku i wrócić. I znowu, aż przyjdzie Pani Pielęgniarka podepnie przewody do "broviaka" i będziemy mogli wrócić do rozmowy. Zdarzyło mi się też nie zdążyć. W Przylądku Nadziei są duże. Za oknami jest park. Nie twierdź, że jesteś n...

pracownianadziei.blogspot.com

Pracownia Nadziei: Pocieszenie, jest bliżej niż myślisz - o udzielaniu wsparcia

http://pracownianadziei.blogspot.com/2015/04/pocieszenie-jest-blizej-niz-myslisz-o.html

Piątek, 17 kwietnia 2015. Pocieszenie, jest bliżej niż myślisz - o udzielaniu wsparcia. No i co niby miałam jej powiedzieć? Co się robi w takiej chwili? Nie wiem. Może po prostu robi się herbatę? A może nastawia się pranie i pyta czy rachunki są zapłacone? Często słyszę, że choroba, czy śmierć bliskiej osoby aktualizuje listę kontaktów. Chorujący mówią, że od momentu postawienia diagnozy obserwowali jak ich życie towarzyskie, przyjaźnie i znajomości rozpuszczają się jak kostka lodu w gorącej wodzie.

pracownianadziei.blogspot.com

Pracownia Nadziei: stycznia 2016

http://pracownianadziei.blogspot.com/2016_01_01_archive.html

Wtorek, 5 stycznia 2016. A podobno jest gdzieś ulica,. Lecz jak tam dojść? Ulicy zdradzonego dzieciństwa,. Ulica Wielkiej Kolędy." *. Mówiła i ściskała małą rączkę, a szpitalna sala stawała się większa i większa. W którym momencie ta jedna. Komórka oderwała się od reszty i rozpanoszyła po wszystkich kościach? Mówili, że leczenie zakończone. Że jak minie 5 lat. Pięć. Lat Magiczna granica. Most nad przepaścią. Czy wtedy, kiedy zdmuchnęłaś tylko 4 z 6 świeczek na torcie? Czy w tamto upalne lato na mazurach?

pracownianadziei.blogspot.com

Pracownia Nadziei: Ulica Wielkiej Kolędy

http://pracownianadziei.blogspot.com/2016/01/ulica-wielkiej-koledy.html

Wtorek, 5 stycznia 2016. A podobno jest gdzieś ulica,. Lecz jak tam dojść? Ulicy zdradzonego dzieciństwa,. Ulica Wielkiej Kolędy." *. Mówiła i ściskała małą rączkę, a szpitalna sala stawała się większa i większa. W którym momencie ta jedna. Komórka oderwała się od reszty i rozpanoszyła po wszystkich kościach? Mówili, że leczenie zakończone. Że jak minie 5 lat. Pięć. Lat Magiczna granica. Most nad przepaścią. Czy wtedy, kiedy zdmuchnęłaś tylko 4 z 6 świeczek na torcie? Czy w tamto upalne lato na mazurach?

pracownianadziei.blogspot.com

Pracownia Nadziei: Pomiędzy warstwami lustra

http://pracownianadziei.blogspot.com/2015/04/pomiedzy-warstwami-lustra.html

Wtorek, 28 kwietnia 2015. Kiedy w szpitalu umiera człowiek, przez 2 godziny jego ciało leży w sali, zasłonięte parawanem. Później sanitariusze układają je w metalowym sarkofagu i zwożą do kostnicy. Kiedy umiera dziecko, to jeśli jest małe, pielęgniarki biorą je na ręce i zwożą na dół. Dziwne jest to uczucie, kiedy trzyma się na rękach dziecko, a jego klatka piersiowa nie unosi się do góry, wiesz jak przy oddechu. I to, że robi się coraz chłodniejsze. Co pamięta się najbardziej? Życie utkane z drobiazgów.