novello.blogfa.com

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/cat-6.aspx

آواز خزان گوش فلک را کر کرد . محفل زندگی ، مجمع دیوانگان بود و مجنون این ضیافت : گداخته نفسی چون من! سودای برگ به گوش رهگذر رسید . دانستم که صبح چون عبورت را به نظاره نشیند ،. هیچ قاصدی خبر داعیه گذرت را به برگ نمی رساند. تا شاید باد را به یاری بطلبد. که مدفن مرا به قدمگاهش بعید کن! رسم همیشگی پاییز . خزان فسردگی ام را طغیان می دهد. و چونانم در حجم آیینه ی حیات غوطه ور می کند ،. که مسیر باد قدمگاه مسافر را روی آیینه ی حیات من می نگارد . هنگامه گذر ، تلاطم آیینه زیر گام های عبور ، زایش دوباره اوست! مگر آغ...

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/post-168.aspx

خیرگی سایه ها که تمام می شد ، نوبت رقص خاطره ها می رسید . می نواخت و دیوانه می شدیم. به اشارتی برمی خواست و روی پوست فصل می خزید . رمقی که آنقدر پایین می آمد تا برسد به حضیض یک انگشت. و به چرخ دامان تنی ظریف فنا شود . خشونت فریادی را در باد تحرکی نحیف بخواباند. و پوشش عاریه ای تنش. که گه تا حلول هوس از جای بدر می شد. و اوقاتی را به پاشنه ی یخی گلی عبث می سایید . ناز خداییان افراشته می شد و تن اسرافیل ، صور را بر نمی تابید . و عجب که من می پاییدم تا رخ بتابد . نرمی گامهای بلندی را ، زمین تاب می آورد.

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/post-166.aspx

آشوب به پا بود . سینه ای فشرده بود به دستان گرم غرور. تیزی و تندی محسوسی ، سطحی را متلاشی می کرد. و تلاشی پشت حلاوت نگاهی خواب بود . به هم می پیچید ،. من به حسرت ، تو به آغوش . شب سرد آغوش من ، به صبح افول گروید . شمع نگاه هر دومان سوخت و ناگاه صدایی فضا را گسیخت . تندی باد گرفتیم در عبور از پاییز. روی سرخی خزان به یادگار ، نقشی به جای گذاشتیم . به سکوت می اندیشم. چه آزار دل نشینی ، که هر لمحه بریدنش را اختیار به دست می دهد. به گذاشتن و بگذشتن. چه عدالت رخ چرکینی ، که گذاشتن را دل نپذیرد ، بگذشتن را تن .

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/cat-1.aspx

باز به شب جمعه رسیدم . جایی که دل طلب از روح می کند. صفای یار را . شب به سحر رسید. کو نگار من که سر از خورشید به آستان خاک برآرد . که سر عاشقی را به دستانم سپرد . که بشوید اشک سرریز از صورت محشور . امشب بوی خدا می آید. از سوی جغرافیای دل! از دیار عشق بی صدا. لمس بی حضور . من مهدی را جمعه ها ندیدم . من جمعه ها ، مهدی را روشنتر دیدم . گویی غم ظهر جمعه پیوند یار دور و خدای نزدیک است . به هر سو می نگرم. روی تو در یاد آمد . چون آسمان را نگریستم. ماه امشب تلالو خورشید دارد . آخر امشب شب مهدی است . به خدا رسیدم .

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/post-172.aspx

برای لحظه لحظه ی زندگی نگرانم. تلخ و شیرین ، گاه غمگین و گاه رنگین . سر بزنگاه عمر ، روی "ای کاش ها" خوابیده ایم . ای کاش" سری از بالین ، جز برای خوبی ها بر نخیزد. و "ای کاش" سری بر بالین ، جز به یاد بدی ها نخسبد . دوشادوش زمان ، به پهنای عمر ثانیه ها نگرانم. دلواپس عقربه های دوار یک ساعت که بی وقفه زمان را در می نوردد. و هیچ واقعه ای نگرانش نمی کند . به قدمت تاریخ ، که حسرت ها به دل گذارده ، حیرت ها نگاشته و هیبت ها افراشته است ،. وصل را فصل و سهل را سخت کرده است. سال هاست اشک نریختم و بغض پروردم. خنديد...

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/cat-7.aspx

محو دل ها می رسم ، عاشق چو لیلا می رسم. هم رقیب بی دلان ، شیدا چو دریا می رسم. آشنا با حیرتی بنهفته در صحرای یاد. طالب اشک و نزار از شام رویا می رسم. خسته از ساقی ، به شوق لمس روی میگسار. می به دست و باده در خمر و خرامان می رسم. ناتوان ، بی همرهان ، بی شوق راه رهروان. یاری از کف داده من ، بی یار و جانان می رسم. صاحب عشقی دگر ، دارای سحری کارگر. مملو از حسرت ، ز کام سحر لیلا می رسم. خام هجران تا به اندی سال و چندی ماه ها. بی خود آگاه گذر از روز هجران می رسم. شعری از رغمی به دیدار سزاواری دوست. ماهان طوری ...

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/cat-4.aspx

دم غروب ، ميان حضور خسته اشيا. نگاه منتظري حجم وقت را مي ديد. و روي ميز ، هياهوي چند ميوه نوبر. به سمت مبهم ادراك مرگ جاري بود. و بوي باغچه را ، باد، روي فرش فراغت. نثار حاشيه صاف زندگي مي كرد. و مثل بادبزن ، ذهن، سطح روشن گل را. گرفته بود به دست. و باد مي زد خود را. و امتداد خيابان غربت او را برد. صداي هوش گياهان به گوش مي آمد. و روي صندلي راحتي ، كنار چمن. دلم عجيب گرفته است. تمام راه به يك چيز فكر مي كردم. و رنگ دامنه ها هوش از سرم مي برد. خطوط جاده در اندوه دشت ها گم بود. چه دره هاي عجيبي! و هيچ چيز ،.

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/post-170.aspx

حوالی همین ساعت ، پشت همین در ، روبروی همین زنگ. دستی از پهلوی خرفت پیرمرد. سنگینی صدایی را به گوش من تحمیل کرد. برای صورت بستن چهره ی پیر پشت در. قفل خراش دار به نرمی چرخید. و جیر جیر گشایش دری رو به گذشته ، آیینه ی ناآرام ذهن را سایید. روی ناهمواری فکر ، نقاشی صورتکی کم کم بنا می شد. چشمان ریز ، ابروان پرپشت. لبان گزیده به دندان که بی مهری دوران را ، به یاری خرمن ریش پنهان می ساخت. بالاپوش ضخیم و چکمه های بلند ، که می گفت زمستان است. زوسیما" را در آن حوالی همه می شناختند. و می خواند :. هرزه علف هایی می...

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/cat-5.aspx

یک محروم شده از نوبل ادبی :. اول یاد خدای روزی بخش ". روزهای اول وبلاگ است - کمی باید صبر کرد تا این تنهایی هایمان رنگ و بوی اشنایی بگیرد. اولین مطلب معرفی الهام بخش نوشته هایم. حتما او را می شناسید. نوشته شده توسط در شنبه 1386/04/02. ساعت 15:31 موضوع .: بیو گرافی : . لینک ثابت. چند روزی است که می گریم. حوا به آدم آمد . شب سرد قیر اندود. مي رفتيم، و درختان چه بلند ، و تماشا چه سياه! راهي بود از ما تا گل هيچ . مرگي در دامنه ها ، ابري سر كوه ، مرغان لب زيست. ما خاموش ، و بيابان نگران، و افق يك رشته نگاه.

otagerubeaseman.blogfa.com

پرسه های تنهایی

http://www.otagerubeaseman.blogfa.com/cat-8.aspx

خیرگی سایه ها که تمام می شد ، نوبت رقص خاطره ها می رسید . می نواخت و دیوانه می شدیم. به اشارتی برمی خواست و روی پوست فصل می خزید . رمقی که آنقدر پایین می آمد تا برسد به حضیض یک انگشت. و به چرخ دامان تنی ظریف فنا شود . خشونت فریادی را در باد تحرکی نحیف بخواباند. و پوشش عاریه ای تنش. که گه تا حلول هوس از جای بدر می شد. و اوقاتی را به پاشنه ی یخی گلی عبث می سایید . ناز خداییان افراشته می شد و تن اسرافیل ، صور را بر نمی تابید . و عجب که من می پاییدم تا رخ بتابد . نرمی گامهای بلندی را ، زمین تاب می آورد.