reveladora.blogspot.com
reveladora: 01.2008
http://reveladora.blogspot.com/2008_01_01_archive.html
Nin sequera facía falla que me levaras tan lonxe para deslumbrarme. O deserto de Almería teríame valido de sobra. Paisaxe lunar, western, unha vinganza. O ceo amarelea por enriba de nosoutras, que camiñamos dereitiñas ao saloon. Ao saír abaneamos as portas de novo. É o único aire que se sinte a esa hora en punto. Agora asubío e sei montar a cabalo. Tamén lle saquei proveito a iso de tirar o lazo que se pecha no aire, o nó perfecto que todo o consegue atrapar. Ei, iso é Kind of blue. A casa da ulla.
reveladora.blogspot.com
reveladora: Sabes quen son?
http://reveladora.blogspot.com/2010/02/sabes-quen-son.html
Atende só agora: marcho para non desaparecer, para que non me aniquiles por completo. A casa da ulla. Fondo e superficie (I).
reveladora.blogspot.com
reveladora: 10.2007
http://reveladora.blogspot.com/2007_10_01_archive.html
Cómo explicarche que os precavidos son tamén nostálxicos e que os que estiran o verán non teñen nin idea de onde atopar a última terraza.). Pola noite, ao non poder durmir, acordeime moito da nosa cadela Lúa, unha vez que pariu dous cachorros e morreron os dous. Pobriña, puxémoslle un despertador para que non sentira tanto a soidade de non ter a quen dar de mamar. Pero ela aínda foi por unha boneca de trapo que gardou durante moitos días, porque non lle chegaba con sentir un corazón artificial.
reveladora.blogspot.com
reveladora: 07.2008
http://reveladora.blogspot.com/2008_07_01_archive.html
Melancolía de atoparte só cando me somerxo. A casa da ulla. Fondo e superficie (I).
rabudo.wordpress.com
Cómo ha cambiado el cuento | www.rabudo.com
https://rabudo.wordpress.com/2006/05/22/como-ha-cambiado-el-cuento
Refugio nuclear de www.rabudo.com. 22 mayo, 2006. De Nacho Mirás Fole. Cómo ha cambiado el cuento. Días atrás empezamos a hacer la colección Cuentos infantiles de El País. Serán acaso los cuarenta muchachos con problemas de adaptación al medio? No me extrañaría que hayan sustituido el patito feo por el patito “que impresionaba desagradablemente el sentido de la vista”, que definiría María Moliner. Y Cenicienta? Empleada de hogar, seguro! Foto, Ernesto Junco, revista Fusión. 22 mayo, 2006 en 9:04 am.
reveladora.blogspot.com
reveladora: 05.2008
http://reveladora.blogspot.com/2008_05_01_archive.html
Imaxina espertar e velo todo azul. Azul, nada máis que azul. Unha mirada animal, coherente, unívoca, e ao tempo plena de matices, reflexos que van desde o mariño ao índigo, do anil ao celeste. Azul como a segunda lúa chea de mes e como o grito de Juliette Binoche debaixo da auga da piscina en. Apacible e triste, aínda que non necesariamente nostálxica. A casa da ulla. Fondo e superficie (I).
reveladora.blogspot.com
reveladora: 10.2006
http://reveladora.blogspot.com/2006_10_01_archive.html
Parecía agora que o desexo se convertera noutra cousa, nunha caste de estraña comunión, nun silencio cómplice, nun salto xuntas cara algures. Sentíase case dentro do seu corpo cando, de súpeto, alí, nun diminuto espello, atopouse outra volta coa imaxe pura da apetencia. E tivo medo, moito, dos camiños que aínda podería tomar ese desexo. A Casa das Reveladoras. Protestaba a outra-, as convecía. E así, discutindo sobre que decisión tomar, foi como coñeceron ao Delineante. Pasou por diante delas nun sos...
reveladora.blogspot.com
reveladora: 02.2008
http://reveladora.blogspot.com/2008_02_01_archive.html
Porque quen deixa enmudecer a un anxo? A casa da ulla. Fondo e superficie (I).
reveladora.blogspot.com
reveladora: 10.2008
http://reveladora.blogspot.com/2008_10_01_archive.html
Eran os últimos exames, e así o acusaban as aulas cada vez máis baleiras. Coa excusa de estudar, faltábamos seguido a clase e os que aínda tiñan azos para seguir collendo apuntamentos facíano a medio gas, cun ollo no profesor e o outro doutro lado da fiestra. As feiticeiras raiolas de xuño. O vrao virxe, sen estrear. Os derradeiros temas do curso, quen os preparaba? Dime agora o que teñas que dicirme. Veño de atopar o eixo do meu caos. Estou a salvo, e non preciso nada máis. A casa da ulla.
